ႏြားခိုးမႈ
တစ္ေန႔သ၌ မေဟာသဓာေနေသာ ရြာမွ လူတစ္ေယာက္သည္မိုးက်လွ်င္ လယ္ထြန္ရန္ အျခားရြာမွ ႏြားတစ္ရွဥ္း ဝယ္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုႏြားတို႔ကို စားက်က္၌ ေက်ာင္းရင္း အိပ္ခ်င္သျဖင့္ သစ္ပင္ေအာက္၌ ဝင္အိပ္၏။ ထိုစဥ္ သူခိုးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ထိုႏြားတစ္ရွဥ္းကို ခိုးေျပးေလသည္။
ႏြားရွင္ႏိုး၍ ႏြားတို႔ကို သူခိုးေမာင္းေျပးသည္ကို ျမင္ေသာအခါ ေနာက္မွလ်င္ျမန္စြာ လိုက္၏။ မိေသာအခါ "သင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါ့ႏြားတို႔ကို ခိုးယူသနည္း" ဟု ဆို၏။
သူခုိးကလည္း "သင္ဘယ္သူနည္း။ ငါ့ႏြားကို ငါလိုရာေဆာင္သည္။ ငါ့အား အဘယ္ေၾကာင့္ သူခိုးဟု စြပ္စြဲရသနည္း" ဟု ဆို၏။ ဤသို႔ ႏြားရွင္ႏွင့္ ႏြားသူခိုးတို႔ အျငင္းပြားေနရာသို႔ လူအမ်ား ဝိုင္းအံုေရာက္လာၾကသည္။ မေဟာသဓာ သိေသာအခါ မိမိထံ အေခၚခိုင္းသည္။ ျမင္လွ်င္ပင္ မည္သူ သူခိုးျဖစ္သည္ကို သိလိုက္ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ အမ်ားသိေစအံ့ဟု ႀကံလ်က္ "ကြ်ႏ္ုပ္ဆံုးျဖတ္ရာ နာခံၾကမည္ေလာ" ဟု ေမးသည္။
ထိုသူႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း "နာခံပါမည္" ဟု ဆုိ၏။ ဤတြင္ မေဟာသဓာက သူခိုးအား "သင့္ႏြားကို မည္သည့္အစာ ေကြ်းသနည္း" ဟု ေမး၏။
သူခိုးက "ယာဂုတိုက္ၿပီး ႏွမ္းဖတ္ႏွင့္ ပဲေမွာ္တို႔ကို ေကြ်းပါသည္" ဟု ေျဖ၏။
ထို႔ေနာက္ မေဟာသဓာက ႏြားရွင္ကိုေမးသည္။ ႏြားရွင္ကမူ "ျမက္ကိုသာ ေကြ်းပါသည္" ဟု ေျဖသည္။
မေဟာသဓာသည္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ စကားကို ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ သွ်ိသွ်ားရြက္ကို ေထာင္း၍ ေရႏွင့္ေဖ်ာ္ကာ ႏြားတို႔ကို ဝမ္းသြားေအာင္ တိုက္ေစသည္။ ႏြားတို႔လည္း ဝမ္းသြားၾကရာ ျမက္ဖတ္သာ ပါၾကသည္။
မေဟာသဓာက ပရိသတ္အား "ဤႏြားေခ်းကို ရႈၾကေလာ့" ဟု ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏြားသူခိုးအား "သင္ ျငင္းမရ။ သင္ ႏြားခိုး မဟုတ္ေလာ" ဟု ေမး၏။ သူခိုးလည္း ဟုတ္မွန္ရာ ဝန္ခံရသည္။
မေဟာသဓာသည္ ႏြားရွင္အား ႏြားမ်ားကို ေပးအပ္သည္။ ဖြားဖက္ေတာ္မ်ားက သူခိုး အရွက္ရေအာင္ ေထာင္းထုၾကသည္။ မေဟာသဓာလည္း သူငယ္ေဖာ္တို႔ ေထာင္းထု၍ မွတ္ေလာက္ေသာအခါ သူခိုးကို ဆံုးမလႊတ္လိုက္သည္။
စံုစမ္းေသာ အမတ္သည္ ထိုအေၾကာင္းကို ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးအား ေလွ်ာက္ထားေစျပန္သည္။ မင္းႀကီးလည္း ႏွစ္သက္ သေဘာက်သျဖင့္ သိန္းအမတ္ကို ေခၚျပန္သည္။ "အမတ္ႀကီး မေဟာသဓာ သုခမိန္ကို ေဆာင္ယူခ်ိန္တန္ၿပီ မဟုတ္ေလာ" ဟုဆို၏။ သိန္းအမတ္လည္း မနာလိုျဖစ္ၿမဲျဖစ္ကာ "ထို ႏြားခိုးမႈကို စီရင္ႏိုင္ရံုမွ်ျဖင့္ သုခမိန္ မေခၚေလာက္ေသး။ ဆိုင္းပါဦး" ဟု ဆုိျပန္သည္။
မင္းႀကီးလည္း "ထပ္မံစံုစမ္းပါဦး" ဟူ၍ စံုစမ္းရန္ ေစခိုင္းထားေသာ အမတ္အား ညႊန္ၾကားလိုက္ရျပန္ေလသည္။
(မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၅ "လည္ရြဲအမႈ" ကိုဆက္တင္ပါမည္)
တစ္ေန႔သ၌ မေဟာသဓာေနေသာ ရြာမွ လူတစ္ေယာက္သည္မိုးက်လွ်င္ လယ္ထြန္ရန္ အျခားရြာမွ ႏြားတစ္ရွဥ္း ဝယ္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုႏြားတို႔ကို စားက်က္၌ ေက်ာင္းရင္း အိပ္ခ်င္သျဖင့္ သစ္ပင္ေအာက္၌ ဝင္အိပ္၏။ ထိုစဥ္ သူခိုးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ထိုႏြားတစ္ရွဥ္းကို ခိုးေျပးေလသည္။
ႏြားရွင္ႏိုး၍ ႏြားတို႔ကို သူခိုးေမာင္းေျပးသည္ကို ျမင္ေသာအခါ ေနာက္မွလ်င္ျမန္စြာ လိုက္၏။ မိေသာအခါ "သင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါ့ႏြားတို႔ကို ခိုးယူသနည္း" ဟု ဆို၏။
သူခုိးကလည္း "သင္ဘယ္သူနည္း။ ငါ့ႏြားကို ငါလိုရာေဆာင္သည္။ ငါ့အား အဘယ္ေၾကာင့္ သူခိုးဟု စြပ္စြဲရသနည္း" ဟု ဆို၏။ ဤသို႔ ႏြားရွင္ႏွင့္ ႏြားသူခိုးတို႔ အျငင္းပြားေနရာသို႔ လူအမ်ား ဝိုင္းအံုေရာက္လာၾကသည္။ မေဟာသဓာ သိေသာအခါ မိမိထံ အေခၚခိုင္းသည္။ ျမင္လွ်င္ပင္ မည္သူ သူခိုးျဖစ္သည္ကို သိလိုက္ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ အမ်ားသိေစအံ့ဟု ႀကံလ်က္ "ကြ်ႏ္ုပ္ဆံုးျဖတ္ရာ နာခံၾကမည္ေလာ" ဟု ေမးသည္။
ထိုသူႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း "နာခံပါမည္" ဟု ဆုိ၏။ ဤတြင္ မေဟာသဓာက သူခိုးအား "သင့္ႏြားကို မည္သည့္အစာ ေကြ်းသနည္း" ဟု ေမး၏။
သူခိုးက "ယာဂုတိုက္ၿပီး ႏွမ္းဖတ္ႏွင့္ ပဲေမွာ္တို႔ကို ေကြ်းပါသည္" ဟု ေျဖ၏။
ထို႔ေနာက္ မေဟာသဓာက ႏြားရွင္ကိုေမးသည္။ ႏြားရွင္ကမူ "ျမက္ကိုသာ ေကြ်းပါသည္" ဟု ေျဖသည္။
မေဟာသဓာသည္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ စကားကို ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ သွ်ိသွ်ားရြက္ကို ေထာင္း၍ ေရႏွင့္ေဖ်ာ္ကာ ႏြားတို႔ကို ဝမ္းသြားေအာင္ တိုက္ေစသည္။ ႏြားတို႔လည္း ဝမ္းသြားၾကရာ ျမက္ဖတ္သာ ပါၾကသည္။
မေဟာသဓာက ပရိသတ္အား "ဤႏြားေခ်းကို ရႈၾကေလာ့" ဟု ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏြားသူခိုးအား "သင္ ျငင္းမရ။ သင္ ႏြားခိုး မဟုတ္ေလာ" ဟု ေမး၏။ သူခိုးလည္း ဟုတ္မွန္ရာ ဝန္ခံရသည္။
မေဟာသဓာသည္ ႏြားရွင္အား ႏြားမ်ားကို ေပးအပ္သည္။ ဖြားဖက္ေတာ္မ်ားက သူခိုး အရွက္ရေအာင္ ေထာင္းထုၾကသည္။ မေဟာသဓာလည္း သူငယ္ေဖာ္တို႔ ေထာင္းထု၍ မွတ္ေလာက္ေသာအခါ သူခိုးကို ဆံုးမလႊတ္လိုက္သည္။
စံုစမ္းေသာ အမတ္သည္ ထိုအေၾကာင္းကို ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးအား ေလွ်ာက္ထားေစျပန္သည္။ မင္းႀကီးလည္း ႏွစ္သက္ သေဘာက်သျဖင့္ သိန္းအမတ္ကို ေခၚျပန္သည္။ "အမတ္ႀကီး မေဟာသဓာ သုခမိန္ကို ေဆာင္ယူခ်ိန္တန္ၿပီ မဟုတ္ေလာ" ဟုဆို၏။ သိန္းအမတ္လည္း မနာလိုျဖစ္ၿမဲျဖစ္ကာ "ထို ႏြားခိုးမႈကို စီရင္ႏိုင္ရံုမွ်ျဖင့္ သုခမိန္ မေခၚေလာက္ေသး။ ဆိုင္းပါဦး" ဟု ဆုိျပန္သည္။
မင္းႀကီးလည္း "ထပ္မံစံုစမ္းပါဦး" ဟူ၍ စံုစမ္းရန္ ေစခိုင္းထားေသာ အမတ္အား ညႊန္ၾကားလိုက္ရျပန္ေလသည္။
(မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၅ "လည္ရြဲအမႈ" ကိုဆက္တင္ပါမည္)
No comments:
Post a Comment