ငမည္းကြႏွင့္ ငေက်ာရွည္ အမႈ
တစ္ခါေသာ္ ငမည္းကြ (ေဂါတကာဠ) အမည္ရွိေသာ ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ ရွိသည္။ သူသည္ အရပ္ကလည္း ပုကြသည္။ အသားကလည္း မည္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 'ငမည္းကြ' ဟု အမည္တြင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
သူသည္ ရြာနီးခ်င္းမွ လယ္လုပ္သူ တစ္ဦး၏ သမီးကို ေမတၱာရွိသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ ထန္းပင္ကဲ့သို႔ ျမင့္သြယ္ေသာ ကုိယ္ဟန္ရွိသျဖင့္ မအိမ္ထန္း(ဒီဃတာလာ) ဟု အမည္တြင္သည္။
ငမည္းကြသည္ မအိမ္ထန္း၏ မိဘတို႔အား သမီးကို ထိမ္းျမားေပးပါရန္ ေတာင္းခံသည္။ မအိမ္ထန္း၏ မိဘမ်ားက မိမိတို႔၏ အိမ္၌ ၇-ႏွစ္ အလုပ္လုပ္လ်က္ ကြ်န္ခံလွ်င္ ထိမ္းျမားေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ ငမည္းကြလည္း လက္ခံကာ ၇-ႏွစ္တိုင္ ကြ်န္ခံသည္။ ၇-ႏွစ္ ေစ့ေသာအခါ မအိမ္ထန္း၏ မိဘမ်ားကလည္း ကတိအတိုင္း ေပးထိမ္းျမားသည္။ မိမိတို႔အိမ္မွာပင္ ေနေစသည္။
ငမည္းကြသည္ ေယာကၡမအိမ္၌ ေနရာမွ တစ္ေန႔တြင္ ထိုအိမ္၌ မေနလို။ မိဘရပ္ထံ သြားေရာက္ေနလိုေသာ ဆႏၵျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မအိမ္ထန္းအား သူ၏ မိဘရပ္ထံ သြားေရာက္ေနထိုင္လိုေၾကာင္း ေျပာသည္။ မအိမ္ထန္းက ၃-ႀကိမ္တိုင္ တားျမစ္သည္။ မရ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ငမည္းကြေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားသည္။
လမ္းခရီးတြင္ ျမစ္တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး ေရေၾကာက္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ျမစ္ကို မကူးဝံ့။ ကမ္းပါးတြင္ ရပ္လ်က္ တစ္ဖက္ကမ္းကို ေမွ်ာ္လ်က္ေနၾကသည္။
ထိုအခိုက္ သူတို႔အနီးသို႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ သူသည္ ေက်ာကုန္း ရွည္လွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငေက်ာရွည္ (ဒီဃပိဌိ) ဟု အမည္တြင္သည္။
ငမည္းကြက "အေဆြ- ဤျမစ္သည္ ေရနက္သေလာ။ ေရတိမ္သေလာ" ဟု ငေက်ာရွည္ကို ေမး၏။ ငေက်ာရွည္က "ဤျမစ္ကား အလြန္ပင္ ေရနက္၏။ ငါး၊ လိပ္၊ မကန္း၊ မိေက်ာင္း၊ လင္းပိုင္တို႔လည္း ရွိ၏" ဟူ၍ လိမ္ညာေျပာ၏။ ငမည္းကြက "ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္ မည္သုိ႔ကူးမည္နည္း" ဟု ေမး၏။ ငေက်ာရွည္က "ဤျမစ္၌ ငါသည္ က်င္လည္ေနသျဖင့္ မိေက်ာင္း၊ လင္းပိုင္တို႔သည္ ငါႏွင့္ ယဥ္ပါးေနသည္။ ငါ့ကို ရန္မျပဳၾကပါ" ဟူ၍ လိမ္ညာေျပာျပန္၏။
ငမည္းကြလည္း ငေက်ာရွည္စကားကို ယံုၾကည္ကာ မိမိတို႔ကို တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ပို႔ေပးရန္ ေတာင္းပန္၏။ ငေက်ာရွည္လည္း လက္ခံသည္။ မအိမ္ထန္းကို ပခံုးေပၚမွာ ထမ္းလ်က္ အလ်င္ပို႔၏။ ျမစ္ထဲသို႔ အတန္ငယ္ ဆင္းမိေသာအခါ ေရနက္သည္ဟု ထင္ေစရန္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ သြားေလသည္။
ျမစ္လယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ငေက်ာရွည္သည္ မအိမ္ထန္းအား ခ်စ္ႀကိဳက္စကားေျပာသည္။ မအိမ္ထန္းကလည္း သေဘာတူသည္။ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထြက္ေျပးၾကေလသည္။
ထိုအခါ ငမည္းကြသည္ လိုက္ရန္အတြက္ အသက္စြန္႔၍ ျမစ္ထဲသို႔ဆင္းသည္။ ေရမနက္။ ေရတိမ္မွန္း သိသြားသည္။ အျမန္လိုက္ရာ ငေက်ာရွည္တို႔ကို မွီေလသည္။
ငမည္းကြက "ဟယ္ သူယုတ္မာ၊ ငါ့မိန္းမကို အဘယ္သို႔ ခိုးယူသြားမည္နည္း" ဟုဆို၏။ ငေက်ာရွည္ကလည္း "ဟယ္ သူယုတ္သား ငကြ၊ ငါ့မယားႏွင့္ငါ ခရီးသြားရာ အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါ့ကို မယားခိုးဟု စြပ္စြဲပါသနည္း" ဟု ဆိုကာ တြန္းပစ္၏။
ယင္းသို႔ အျငင္းအခံုျဖစ္ရာမွ ထိုအမႈသည္ မေဟာသဓာထံ ေရာက္လာသည္။ မေဟာသဓာလည္း ေရွးဦးစြာ ငေက်ာရွည္ကို ေခၚယူ၍ သူ၏အမည၊္ မယားအမည္၊ မယားရြာအမည္၊ မယားမိဘအမည္ စသည္တို႔ကို ေမးသည္။ ငေက်ာရွည္သည္ မိမိအမည္မွ တစ္ပါး အျခား အမည္တို႔ကို မွန္ေအာင္ မေျပာတတ္။ ရမ္းဆ၍သာ ေျပာ၏ ထိုစကားတို႔ကို မေဟာသဓာသည္ ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။
ထို႔ေနာက္ ငမည္းကြကို ေခၚသည္။ ငေက်ာရွည္နည္းတူ ေမးျမန္းသည္။ ငမည္းကြက မိမိအမည္၊ မယားအမည္၊ မယားရြာအမည္၊ မယားမိဘအမည္ စသည္တို႔ကို ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ ေျပာျပသည္။ မေဟာသဓာသည္ ထိုစကားတို႔ကိုလည္း ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။
ထို႔ေနာက္ မအိမ္ထန္းကို အထက္ပါအတိုင္း စစ္ေမးျပန္သည္။ မအိမ္ထန္းလည္း မိမိအမည္၊ မိမိရြာအမည္၊ မိမိ မိဘအမည္ စသည္တို႔ကို ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ ေျပာႏိုင္သည္။ လင္အမည္ကိုကား မေျပာႏိုင္။ ငေက်ာရွည္အမည္ကို မသိသျဖင့္ ရမ္းဆ၍ ေျပာလိုက္သည္။ မမွန္။ မေဟာသဓာသည္ ထိုစကားကိုလည္း ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။
ၿပီးေသာ္ ပရိသတ္အား "အခ်င္းတို႔၊ ဤမိန္းမ ထြက္ဆိုေသာ စကားသည္ ဤလူေက်ာရွည္စကားႏွင့္ ညီသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ဤလူကြစကားႏွင့္ ညီသေလာ" ဟု ေမးသည္။ ပရိသတ္က "ဤမိန္းမစကားသည္ ဤလူကြစကားႏွင့္သာ ညီေတာ့သည္။ အရွင့္သား၊ ဤ လူကြသည္ ဤ မိန္းမ၏ လင္တည္း။ ဤလူေက်ာရွည္ကား မယားခိုးတည္း" ဟူ၍ တညီတညြတ္တည္း ဆုိၾက၏။
ငေက်ာရွည္လည္း မျငင္းသာ။ မယားခိုးေၾကာင္း ဝန္ခံရေလသည္။ ငမည္းကြလည္း မေဟာသဓာအား ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုၿပီးလွ်င္ မအိမ္ထန္းကို မိမိ၏ မိဘအိမ္သို႔ ေခၚသြားေလသည္။
မေဟာသဓာႏွင့္ ဖြားဖက္ေတာ္တို႔လည္း ငေက်ာရွည္အား ဆံုးမ၍လည္းေကာင္း၊ ဒဏ္ေပး၍လည္းေကာင္း လႊတ္လိုက္၏။
ဤအေၾကာင္းကို အမတ္သိလွ်င္ အလံုးစံုကို စာေရး၍ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးအား ေလွ်ာက္ေစသည္။ မင္းႀကီးက မေဟာသဓာအားေခၚမည္ ျပဳျပန္သည္။ ေသနကအမတ္က တားျမစ္ျပန္သည္။ ဤတြင္ မင္းႀကီးသည္ မေဟာသဓာကို မေခၚျဖစ္ျပန္။ "ထပ္မံစံုစမ္းေလဦး" ဟု အမတ္ထံ ေစလိုက္ရျပန္ေလသည္။
(မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၉ "ရထားခိုးမႈ" ဆက္တင္ပါမည္)
တစ္ခါေသာ္ ငမည္းကြ (ေဂါတကာဠ) အမည္ရွိေသာ ေယာက္်ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ ရွိသည္။ သူသည္ အရပ္ကလည္း ပုကြသည္။ အသားကလည္း မည္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 'ငမည္းကြ' ဟု အမည္တြင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
သူသည္ ရြာနီးခ်င္းမွ လယ္လုပ္သူ တစ္ဦး၏ သမီးကို ေမတၱာရွိသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ ထန္းပင္ကဲ့သို႔ ျမင့္သြယ္ေသာ ကုိယ္ဟန္ရွိသျဖင့္ မအိမ္ထန္း(ဒီဃတာလာ) ဟု အမည္တြင္သည္။
ငမည္းကြသည္ မအိမ္ထန္း၏ မိဘတို႔အား သမီးကို ထိမ္းျမားေပးပါရန္ ေတာင္းခံသည္။ မအိမ္ထန္း၏ မိဘမ်ားက မိမိတို႔၏ အိမ္၌ ၇-ႏွစ္ အလုပ္လုပ္လ်က္ ကြ်န္ခံလွ်င္ ထိမ္းျမားေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ ငမည္းကြလည္း လက္ခံကာ ၇-ႏွစ္တိုင္ ကြ်န္ခံသည္။ ၇-ႏွစ္ ေစ့ေသာအခါ မအိမ္ထန္း၏ မိဘမ်ားကလည္း ကတိအတိုင္း ေပးထိမ္းျမားသည္။ မိမိတို႔အိမ္မွာပင္ ေနေစသည္။
ငမည္းကြသည္ ေယာကၡမအိမ္၌ ေနရာမွ တစ္ေန႔တြင္ ထိုအိမ္၌ မေနလို။ မိဘရပ္ထံ သြားေရာက္ေနလိုေသာ ဆႏၵျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မအိမ္ထန္းအား သူ၏ မိဘရပ္ထံ သြားေရာက္ေနထိုင္လိုေၾကာင္း ေျပာသည္။ မအိမ္ထန္းက ၃-ႀကိမ္တိုင္ တားျမစ္သည္။ မရ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ငမည္းကြေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြားသည္။
လမ္းခရီးတြင္ ျမစ္တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးလံုး ေရေၾကာက္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ျမစ္ကို မကူးဝံ့။ ကမ္းပါးတြင္ ရပ္လ်က္ တစ္ဖက္ကမ္းကို ေမွ်ာ္လ်က္ေနၾကသည္။
ထိုအခိုက္ သူတို႔အနီးသို႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ သူသည္ ေက်ာကုန္း ရွည္လွသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငေက်ာရွည္ (ဒီဃပိဌိ) ဟု အမည္တြင္သည္။
ငမည္းကြက "အေဆြ- ဤျမစ္သည္ ေရနက္သေလာ။ ေရတိမ္သေလာ" ဟု ငေက်ာရွည္ကို ေမး၏။ ငေက်ာရွည္က "ဤျမစ္ကား အလြန္ပင္ ေရနက္၏။ ငါး၊ လိပ္၊ မကန္း၊ မိေက်ာင္း၊ လင္းပိုင္တို႔လည္း ရွိ၏" ဟူ၍ လိမ္ညာေျပာ၏။ ငမည္းကြက "ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္ မည္သုိ႔ကူးမည္နည္း" ဟု ေမး၏။ ငေက်ာရွည္က "ဤျမစ္၌ ငါသည္ က်င္လည္ေနသျဖင့္ မိေက်ာင္း၊ လင္းပိုင္တို႔သည္ ငါႏွင့္ ယဥ္ပါးေနသည္။ ငါ့ကို ရန္မျပဳၾကပါ" ဟူ၍ လိမ္ညာေျပာျပန္၏။
ငမည္းကြလည္း ငေက်ာရွည္စကားကို ယံုၾကည္ကာ မိမိတို႔ကို တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ပို႔ေပးရန္ ေတာင္းပန္၏။ ငေက်ာရွည္လည္း လက္ခံသည္။ မအိမ္ထန္းကို ပခံုးေပၚမွာ ထမ္းလ်က္ အလ်င္ပို႔၏။ ျမစ္ထဲသို႔ အတန္ငယ္ ဆင္းမိေသာအခါ ေရနက္သည္ဟု ထင္ေစရန္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ သြားေလသည္။
ျမစ္လယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ငေက်ာရွည္သည္ မအိမ္ထန္းအား ခ်စ္ႀကိဳက္စကားေျပာသည္။ မအိမ္ထန္းကလည္း သေဘာတူသည္။ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္အတူ ထြက္ေျပးၾကေလသည္။
ထိုအခါ ငမည္းကြသည္ လိုက္ရန္အတြက္ အသက္စြန္႔၍ ျမစ္ထဲသို႔ဆင္းသည္။ ေရမနက္။ ေရတိမ္မွန္း သိသြားသည္။ အျမန္လိုက္ရာ ငေက်ာရွည္တို႔ကို မွီေလသည္။
ငမည္းကြက "ဟယ္ သူယုတ္မာ၊ ငါ့မိန္းမကို အဘယ္သို႔ ခိုးယူသြားမည္နည္း" ဟုဆို၏။ ငေက်ာရွည္ကလည္း "ဟယ္ သူယုတ္သား ငကြ၊ ငါ့မယားႏွင့္ငါ ခရီးသြားရာ အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါ့ကို မယားခိုးဟု စြပ္စြဲပါသနည္း" ဟု ဆိုကာ တြန္းပစ္၏။
ယင္းသို႔ အျငင္းအခံုျဖစ္ရာမွ ထိုအမႈသည္ မေဟာသဓာထံ ေရာက္လာသည္။ မေဟာသဓာလည္း ေရွးဦးစြာ ငေက်ာရွည္ကို ေခၚယူ၍ သူ၏အမည၊္ မယားအမည္၊ မယားရြာအမည္၊ မယားမိဘအမည္ စသည္တို႔ကို ေမးသည္။ ငေက်ာရွည္သည္ မိမိအမည္မွ တစ္ပါး အျခား အမည္တို႔ကို မွန္ေအာင္ မေျပာတတ္။ ရမ္းဆ၍သာ ေျပာ၏ ထိုစကားတို႔ကို မေဟာသဓာသည္ ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။
ထို႔ေနာက္ ငမည္းကြကို ေခၚသည္။ ငေက်ာရွည္နည္းတူ ေမးျမန္းသည္။ ငမည္းကြက မိမိအမည္၊ မယားအမည္၊ မယားရြာအမည္၊ မယားမိဘအမည္ စသည္တို႔ကို ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ ေျပာျပသည္။ မေဟာသဓာသည္ ထိုစကားတို႔ကိုလည္း ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။
ထို႔ေနာက္ မအိမ္ထန္းကို အထက္ပါအတိုင္း စစ္ေမးျပန္သည္။ မအိမ္ထန္းလည္း မိမိအမည္၊ မိမိရြာအမည္၊ မိမိ မိဘအမည္ စသည္တို႔ကို ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ ေျပာႏိုင္သည္။ လင္အမည္ကိုကား မေျပာႏိုင္။ ငေက်ာရွည္အမည္ကို မသိသျဖင့္ ရမ္းဆ၍ ေျပာလိုက္သည္။ မမွန္။ မေဟာသဓာသည္ ထိုစကားကိုလည္း ပရိသတ္အား မွတ္သားေစသည္။
ၿပီးေသာ္ ပရိသတ္အား "အခ်င္းတို႔၊ ဤမိန္းမ ထြက္ဆိုေသာ စကားသည္ ဤလူေက်ာရွည္စကားႏွင့္ ညီသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ဤလူကြစကားႏွင့္ ညီသေလာ" ဟု ေမးသည္။ ပရိသတ္က "ဤမိန္းမစကားသည္ ဤလူကြစကားႏွင့္သာ ညီေတာ့သည္။ အရွင့္သား၊ ဤ လူကြသည္ ဤ မိန္းမ၏ လင္တည္း။ ဤလူေက်ာရွည္ကား မယားခိုးတည္း" ဟူ၍ တညီတညြတ္တည္း ဆုိၾက၏။
ငေက်ာရွည္လည္း မျငင္းသာ။ မယားခိုးေၾကာင္း ဝန္ခံရေလသည္။ ငမည္းကြလည္း မေဟာသဓာအား ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုၿပီးလွ်င္ မအိမ္ထန္းကို မိမိ၏ မိဘအိမ္သို႔ ေခၚသြားေလသည္။
မေဟာသဓာႏွင့္ ဖြားဖက္ေတာ္တို႔လည္း ငေက်ာရွည္အား ဆံုးမ၍လည္းေကာင္း၊ ဒဏ္ေပး၍လည္းေကာင္း လႊတ္လိုက္၏။
ဤအေၾကာင္းကို အမတ္သိလွ်င္ အလံုးစံုကို စာေရး၍ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးအား ေလွ်ာက္ေစသည္။ မင္းႀကီးက မေဟာသဓာအားေခၚမည္ ျပဳျပန္သည္။ ေသနကအမတ္က တားျမစ္ျပန္သည္။ ဤတြင္ မင္းႀကီးသည္ မေဟာသဓာကို မေခၚျဖစ္ျပန္။ "ထပ္မံစံုစမ္းေလဦး" ဟု အမတ္ထံ ေစလိုက္ရျပန္ေလသည္။
(မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၉ "ရထားခိုးမႈ" ဆက္တင္ပါမည္)
No comments:
Post a Comment