လည္ရြဲအမႈ
တစ္ခါေသာ္ သူဆင္းရဲမ တစ္ေယာက္သည္ သူခ်မ္းသာမမ်ားကဲ့သို႔ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္မ်ားကို ျခယ္ေသာ လည္ရြဲဘယက္တို႔ကို မဆင္ႏိုင္ရွာ။ ခ်ည္ေရာင္စံုျဖင့္္ ထိုးခ်ဳပ္ေသာ ခ်ည္လည္ရြဲကိုသာ ဆင္ရရွာသည္။
တစ္ေန႔သ၌ ထိုမိန္းမသည္ မေဟာသဓာ တည္ထားေသာ ေရကန္သို႔ ဆင္း၍ ေရခ်ိဳးမည္ျပဳသည္။ ေရကန္သို႔ မဆင္းမီသူမသည္ ထိုခ်ည္လည္ရြဲကို လည္မွခြ်တ္သည္။ အဝတ္အစားမ်ားေပၚ၌ တင္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ေရကန္သို႔ ဆင္းသည္။
ထိုစဥ္ မိန္းမငယ္ တစ္ေယာက္သည္ ထိုလည္ရြဲကို ျမင္ေသာ္ လိုခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ထိုလည္ရြဲကို ေကာက္ယူၿပီးလွ်င္-
"အစ္မ၊ ဤလည္ရြဲသည္ အလြန္လွပတင့္တယ္၏။ ထိုးခ်ဳပ္ရန္ ခ်ည္မည္မွ် ကုန္သနည္း။ ဤလည္ရြဲကဲ့သုိ႔ ကြ်န္မလည္း ထိုးခ်ဳပ္ခ်င္ပါသည္။ ခဏ ၾကည့္ပါရေစ" ဟု ဆို၏။
လည္ရြဲရွင္ မိန္းမကလည္း သေဘာရိုးျဖင့္ ဆိုသည္ထင္၍ "ေကာင္းၿပီ၊ ၾကည့္ပါေလာ့" ဟု ဆို၏။
ထိုအခါ မိန္းမငယ္သည္ လည္ရြဲကို မိမိလည္၌ ဆင္၍ လ်င္ျမန္စြာ ေျပးေလ၏။
လည္ရြဲရွင္ မိန္းမလည္း ေနာက္မွလ်င္ျမန္စြာ လိုက္၏။ မိေသာအခါ-
"အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါ့လည္ရြဲကို ယူေျပးရသနည္း" ဟု ဆို၌ မိန္းမငယ္၏ တဘက္ကို ဆြဲထား၏။
မိန္းမငယ္လည္း "ငါ့လည္ရြဲကို ငါဆင္၍ ထားသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ရွင္မ၏ လည္ရြဲခိုးသူဟု စြပ္စြဲ ဆြဲငင္ရသနည္း" ဟု ဆို၍ ရုန္းကန္၏။
ရြာသူရြာသား အေပါင္းကလည္း ဝန္းရံလာၾက၏။ ထိုအမႈသည္ မေဟာသဓာထံ ေရာက္လာ၏။ မေဟာသဓာသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အမူအယာကို ၾကည့္ရံုမွ်ျဖင့္ မည္သူ သူခိုး၊ မည္သူ လည္ရြဲရွင္ ျဖစ္သည္ကို အတပ္သိလိုက္၏။ သို႔ရာတြင္ အမ်ားသိေအာင္ သက္ေသျပမည္ ႀကံ၍ စစ္ေဆး ေမးျမန္း၏။
မေဟာသဓာသည္ ေရွးဦးစြာ ခိုးသူမကို ေမးျမန္း၏။
"သင္၏ လည္ရြဲကို မည္သည့္နံသာရည္ျဖင့္ မျပတ္ သုတ္လိမ္းပါသနည္း"
"အေမႊးေပါင္းစံုျဖင့္ လုပ္ေသာ နံ႔သာေပါင္းျဖင့္ ေန႔တိုင္း အၿမဲသုတ္လိမ္းပါ၏"
ထို႔ေနာက္ လည္ရြဲရွင္ မိန္းမကို ေမးျပန္ေသာ္-
"အရွင့္သား၊ ဆင္းရဲသူ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ နံ႔သာေပါင္း ဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း။ အကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဤလည္ရြဲကို သွ်စ္သွ်ားပြင့္ျဖင့္သာ ေန႔တိုင္း းမျပတ္ သုတ္လိမ္းပါ၏" ဟု ဆုိ၏။
မေဟာသဓာလည္း ထိုမိန္းမႏွစ္ေယာက္၏ စကားကို ပရိသတ္တို႔အား မွတ္သားေစ၏။ ထို႔ေနာက္ ေရခြက္ကို ေဆာင္ယူေစ၍ ထိုေရခြက္၌ လည္ရြဲကို ႏွစ္ေစ၏။ ၿပီးေသာ္ အနံ႔၌ ကြ်မ္းက်င္ေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေခၚသည္။ မည္သည့္အနံ႔ နံသည္ကို သိရေအာင္ နမ္းေစ၏။
ထိုသူသည္ ေရစိုေသာ လည္ရြဲကို နမ္းေသာအခါ သွ်စ္သွ်ားပြင့္နံ႔ ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ "အရွင့္သား၊ ဤ လည္ရြဲ၌ နံ႔သာေပါင္းန႔ံ မရွိ။ သွ်စ္သွ်ားပြင့္နံ႔သာ လိႈင္၏။ မိန္းမငယ္စကား မမွန္။ ဒုတိယ မိန္းမစကား မွန္၏" ဟု ျပန္ၾကား၏။
မေဟာသဓာလည္း ခိုးသူမအား "သင့္ဥစၥာဟု သင္ဆိုသည္။ လည္ရြဲက သင့္ကို ခိုးသူမဟု ထုတ္ေဖာ္ျပေနၿပီ။ သင္အသို႔နည္း" ဟု ေမး၏။
ခိုးသူမလည္း မလိမ္ညာႏိုင္။ မိမိခိုးယူေၾကာင္း ဝန္ခံရ၏။ ထိုအခါ မေဟာသဓာႏွင့္ ဖြားဖက္တစ္ေထာင္တို႔သည္ ခိုးသူမကို ဆံုးမလႊတ္လိုက္၏။ လည္ရြဲရွင္အား လည္ရြဲကို ျပန္ေပးလိုက္၏။
ထိုအေၾကာင္းကို မင္းႀကီး ေစလႊတ္ထားေသာ အမတ္သိလွ်င္ အျဖစ္အပ်က္ အလံုးစံုကို ေလွ်ာက္စာတင္၍ မင္းႀကီးကို ၾကားေလွ်ာက္ေစ၏။
ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးလည္း ႏွစ္သက္ျခင္းျဖစ္၏။ ေသနကအမတ္ႀကီးအား ေခၚ၍ "မေဟာသဓာ သုခမိန္ကို ေဆာင္ယူခ်ိန္သင့္ၿပီ မဟုတ္ပါေလာ" ဟု တိုင္ပင္ေတာ္မူ၏။
ေသနကအမတ္ႀကီးကလည္း "အရွင္မင္းႀကီး၊ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ သုခမိန္ မခန္႔ေလာက္ေသး။ ငံ့ေတာ္မူပါဦးေလာ့" ဟု ဆို၍ ဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ တားျမစ္ျပန္ေလ၏။
(မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၆ "ခ်ည္လံုးခိုးမႈ" ဆက္တင္ပါမည္)
တစ္ခါေသာ္ သူဆင္းရဲမ တစ္ေယာက္သည္ သူခ်မ္းသာမမ်ားကဲ့သို႔ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္မ်ားကို ျခယ္ေသာ လည္ရြဲဘယက္တို႔ကို မဆင္ႏိုင္ရွာ။ ခ်ည္ေရာင္စံုျဖင့္္ ထိုးခ်ဳပ္ေသာ ခ်ည္လည္ရြဲကိုသာ ဆင္ရရွာသည္။
တစ္ေန႔သ၌ ထိုမိန္းမသည္ မေဟာသဓာ တည္ထားေသာ ေရကန္သို႔ ဆင္း၍ ေရခ်ိဳးမည္ျပဳသည္။ ေရကန္သို႔ မဆင္းမီသူမသည္ ထိုခ်ည္လည္ရြဲကို လည္မွခြ်တ္သည္။ အဝတ္အစားမ်ားေပၚ၌ တင္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ေရကန္သို႔ ဆင္းသည္။
ထိုစဥ္ မိန္းမငယ္ တစ္ေယာက္သည္ ထိုလည္ရြဲကို ျမင္ေသာ္ လိုခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ထိုလည္ရြဲကို ေကာက္ယူၿပီးလွ်င္-
"အစ္မ၊ ဤလည္ရြဲသည္ အလြန္လွပတင့္တယ္၏။ ထိုးခ်ဳပ္ရန္ ခ်ည္မည္မွ် ကုန္သနည္း။ ဤလည္ရြဲကဲ့သုိ႔ ကြ်န္မလည္း ထိုးခ်ဳပ္ခ်င္ပါသည္။ ခဏ ၾကည့္ပါရေစ" ဟု ဆို၏။
လည္ရြဲရွင္ မိန္းမကလည္း သေဘာရိုးျဖင့္ ဆိုသည္ထင္၍ "ေကာင္းၿပီ၊ ၾကည့္ပါေလာ့" ဟု ဆို၏။
ထိုအခါ မိန္းမငယ္သည္ လည္ရြဲကို မိမိလည္၌ ဆင္၍ လ်င္ျမန္စြာ ေျပးေလ၏။
လည္ရြဲရွင္ မိန္းမလည္း ေနာက္မွလ်င္ျမန္စြာ လိုက္၏။ မိေသာအခါ-
"အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါ့လည္ရြဲကို ယူေျပးရသနည္း" ဟု ဆို၌ မိန္းမငယ္၏ တဘက္ကို ဆြဲထား၏။
မိန္းမငယ္လည္း "ငါ့လည္ရြဲကို ငါဆင္၍ ထားသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ရွင္မ၏ လည္ရြဲခိုးသူဟု စြပ္စြဲ ဆြဲငင္ရသနည္း" ဟု ဆို၍ ရုန္းကန္၏။
ရြာသူရြာသား အေပါင္းကလည္း ဝန္းရံလာၾက၏။ ထိုအမႈသည္ မေဟာသဓာထံ ေရာက္လာ၏။ မေဟာသဓာသည္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အမူအယာကို ၾကည့္ရံုမွ်ျဖင့္ မည္သူ သူခိုး၊ မည္သူ လည္ရြဲရွင္ ျဖစ္သည္ကို အတပ္သိလိုက္၏။ သို႔ရာတြင္ အမ်ားသိေအာင္ သက္ေသျပမည္ ႀကံ၍ စစ္ေဆး ေမးျမန္း၏။
မေဟာသဓာသည္ ေရွးဦးစြာ ခိုးသူမကို ေမးျမန္း၏။
"သင္၏ လည္ရြဲကို မည္သည့္နံသာရည္ျဖင့္ မျပတ္ သုတ္လိမ္းပါသနည္း"
"အေမႊးေပါင္းစံုျဖင့္ လုပ္ေသာ နံ႔သာေပါင္းျဖင့္ ေန႔တိုင္း အၿမဲသုတ္လိမ္းပါ၏"
ထို႔ေနာက္ လည္ရြဲရွင္ မိန္းမကို ေမးျပန္ေသာ္-
"အရွင့္သား၊ ဆင္းရဲသူ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ နံ႔သာေပါင္း ဘယ္မွာ ရႏိုင္မည္နည္း။ အကြ်ႏ္ုပ္သည္ ဤလည္ရြဲကို သွ်စ္သွ်ားပြင့္ျဖင့္သာ ေန႔တိုင္း းမျပတ္ သုတ္လိမ္းပါ၏" ဟု ဆုိ၏။
မေဟာသဓာလည္း ထိုမိန္းမႏွစ္ေယာက္၏ စကားကို ပရိသတ္တို႔အား မွတ္သားေစ၏။ ထို႔ေနာက္ ေရခြက္ကို ေဆာင္ယူေစ၍ ထိုေရခြက္၌ လည္ရြဲကို ႏွစ္ေစ၏။ ၿပီးေသာ္ အနံ႔၌ ကြ်မ္းက်င္ေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေခၚသည္။ မည္သည့္အနံ႔ နံသည္ကို သိရေအာင္ နမ္းေစ၏။
ထိုသူသည္ ေရစိုေသာ လည္ရြဲကို နမ္းေသာအခါ သွ်စ္သွ်ားပြင့္နံ႔ ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ "အရွင့္သား၊ ဤ လည္ရြဲ၌ နံ႔သာေပါင္းန႔ံ မရွိ။ သွ်စ္သွ်ားပြင့္နံ႔သာ လိႈင္၏။ မိန္းမငယ္စကား မမွန္။ ဒုတိယ မိန္းမစကား မွန္၏" ဟု ျပန္ၾကား၏။
မေဟာသဓာလည္း ခိုးသူမအား "သင့္ဥစၥာဟု သင္ဆိုသည္။ လည္ရြဲက သင့္ကို ခိုးသူမဟု ထုတ္ေဖာ္ျပေနၿပီ။ သင္အသို႔နည္း" ဟု ေမး၏။
ခိုးသူမလည္း မလိမ္ညာႏိုင္။ မိမိခိုးယူေၾကာင္း ဝန္ခံရ၏။ ထိုအခါ မေဟာသဓာႏွင့္ ဖြားဖက္တစ္ေထာင္တို႔သည္ ခိုးသူမကို ဆံုးမလႊတ္လိုက္၏။ လည္ရြဲရွင္အား လည္ရြဲကို ျပန္ေပးလိုက္၏။
ထိုအေၾကာင္းကို မင္းႀကီး ေစလႊတ္ထားေသာ အမတ္သိလွ်င္ အျဖစ္အပ်က္ အလံုးစံုကို ေလွ်ာက္စာတင္၍ မင္းႀကီးကို ၾကားေလွ်ာက္ေစ၏။
ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးလည္း ႏွစ္သက္ျခင္းျဖစ္၏။ ေသနကအမတ္ႀကီးအား ေခၚ၍ "မေဟာသဓာ သုခမိန္ကို ေဆာင္ယူခ်ိန္သင့္ၿပီ မဟုတ္ပါေလာ" ဟု တိုင္ပင္ေတာ္မူ၏။
ေသနကအမတ္ႀကီးကလည္း "အရွင္မင္းႀကီး၊ ဤမွ်ေလာက္ျဖင့္ သုခမိန္ မခန္႔ေလာက္ေသး။ ငံ့ေတာ္မူပါဦးေလာ့" ဟု ဆို၍ ဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ တားျမစ္ျပန္ေလ၏။
(မေဟာသဓာဇာတ္ အပိုင္း-၆ "ခ်ည္လံုးခိုးမႈ" ဆက္တင္ပါမည္)
No comments:
Post a Comment