ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည္ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၂၃၅ ႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ
ပါဋလိပုတ္ျပည္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းကုိ အမီွျပဳ၍
ရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္အမွဴးရွိေသာ ရဟႏၲာတစ္ေထာင္တုိ႔သည္
တတိယသဂၤါယနာတင္ေတာ္မူၾကကုန္ေလသည္။အေၾကာင္းထူးကား - ေနာင္ေသာအခါကား
ပါဋလိပုတ္ျပည္ သီရိဓမၼာေသာကမင္း လက္ထက္ အရွင္နိေျဂာဓသာမေဏ ကုိ အရင္းစြဲ၍
သာသနာေတာ္၌ၾကည္ညိဳသျဖင့္ ရဟန္းသံဃာတုိ႕အား လာဘသကၠာရမ်ားျပားသည္တြင္
တိတၳိေျခာက္ေသာင္းတုိ႔ သည္လာဘသကၠာရကုိငဲ႔သျဖင့္ ရဟန္းေဘာင္၀င္၍
ဥပုသ္၊ပ၀ါရဏာ၊ကံၾကီး၊ကံငယ၌ ၀င္ေလသည္။ထုိသုိ႔မစဥ္ၾကယ္ေသာေၾကာင့္
ရဟန္းသံဃာတုိ႔သည္ ဥပုသ္မျပဳၾကကုန္။ သာသနာေတာ္၌အညစ္အေၾကး
ဆူးေျငာင့္ေဘးရန္မ်ားေသာေၾကာင့္ ခုႏွစ္ႏွစ္တုိင္ေအာင္ ဥပုသ္ ျပတ္ၾကေလသည္။
ထုိအေၾကာင္းကုိ သိရီဓမၼာေသာကမင္းၾကားသိ၍ အဓိကရုဏ္းကုိ ျငိမ္းေစ ၊
ဥပုသ္ျပဳေစ ျခင္းငွာ မင္းျခင္းအမတ္တစ္ေယာက္ကုိ ေစလုိက္ေသာ္
သတ္ေစဟုဆုိသည့္အထင္ႏွင့္ဥပုသ္မျပဳေသာ
ဓမၼ၀ါဒီရဟန္းမ်ားကုိသတ္မိေလသည္။၎အေၾကာင္းကုိသီရိဓမၼာေသာကမင္းသိလွ်င္
ငါမသတ္ေစပဲ အမတ္သတ္၍ ေသေလသျဖင့္ ငါ့အား မေကာင္းမႈ
မွလြတ္ေလာ၊မလြတ္ေလာယုံမွားရွိေလသျဖင့္ ဂဂၤါအညာမွ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္
အားေမးေလွ်ာက္ေလသည္တြင္ လြတ္ေၾကာင္းကုိ ေျဖေတာ္မူျပီး ဒီပကတိတၳိရဇာတ္ျဖင့္
ေဟာေျပာတရားျပကာ တိတိၳတုိ႔အယူႏွင့္ ဓမၼ၀ါဒီ အယူ၀ါဒႏွစ္မ်ဳိးလုံးကုိ
ခုိင္းႏႈိင္းလ်က္ သိရီဓမၼာေသာကမင္းအားရွင္းျပသည္တြင္ မင္းၾကီးနားလည္၍
ေျခာက္ေသာင္းမွ်ေသာ တိတိၳတုိ႔ကုိ ႏွင္ထုတ္ေစျပီးမွ
ရဟန္းေတာ္ေျခာက္သိန္းႏွင့္တကြ
ဥပုသ္ေတာ္ျပဳၾကသည္။ျမတ္ဘုရားဗ်ာဒိတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ
ကထာ၀တၳဳကုိလည္းဆက္လက္၍ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။ ထုိေနာက္မွ ပါဋလိပုတ္ျပည္
သီရိဓမၼာေသာကမင္းအားအမွီျပဳ၍ အေသာကရုံေက်ာင္းေတာ္၌ ရဟႏၲာၾကီးတစ္ေထာင္
စည္းေ၀း၍ ကုိးလပတ္လုံး သဂၤါယနာတင္ေတာ္မူေလသည္။ ဤေနရာ၌ သီရိဓမၼာေသာကမင္း
နန္းစံသက္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ၊ ကၽြႏွ္ပ္တုိ႔ျမန္မာတုိင္း သေရေခတၱရာ
ရေသ့ျပည္တြင္း၌ ရန္ေပါင္မင္း နန္းစံသက္ ၂၁
ႏွစ္ေပတည္း။တတိယသဂၤါယနာတင္ေတာ္မူျပီးေနာက္ ေနာင္အခါဘယ္အရပ္၌
သာသနာေတာ္ျမတ္ေကာင္းစြာ တည္တံ့ႏိုင္မည္ကုိ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတႆမေထရ္
ဆင္ျခင္ေတာ္မူေလေသာ္ ပစၥႏၲရာဇ္တုိင္းတုိ႔၌ ေကာင္းစြာတည္ႏုိင္ေတာ္မူသည္ကုိ
ျမင္ေတာ္မူ၍ ကုိးတုိင္းကုိးဌာနသုိ႔ရဟန္းေတာ္ အသီးသီးအား
သာသနာျပဳေစေတာ္မူေလသည္။
No comments:
Post a Comment