ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးလည္း ျဖစ္ပ်က္ပံု အလံုးစံုကို ေျပာျပသည္။ ထိုအခါ
ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔က "အရွင္မင္းႀကီး၌ အျပစ္မရွိပါ။ အလိုရွိရာ
အမိန္႔ရွိပါ။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ေကာင္းစြာ ဧည့္ဝတ္ျပဳပါရေစ။ သည္အတြင္း
အရွင့္ခမည္းေတာ္ သိဥၥည္းမင္းႀကီးထံသို႔ ကြ်ႏ္ုပ္တုိ႔ သြားမည္။ အရွင့္အား
ျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္ေခၚရန္ ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားပါမည္" ဟူ၍ ဆိုၾကသည္။
ထိုအခါ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက "ကြ်ႏ္ုပ္ကို တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းမွာ ခမည္းေတာ္၏ သေဘာသက္သက္ မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵအရ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ကြ်ႏ္ုပ္ကို တိုင္းျပည္မွ ႏွင္မထုတ္လွ်င္ ခမည္းေတာ္ကိုပင္ မင္းအျဖစ္မွ ဖယ္ရွားၾကပါလိမ့္မည္။ ခမည္းေတာ္သည္ ျပည္သူတို႔၏ အလိုကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ပါ။ ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ႏွင္ထုတ္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သင္တို႔သြား၍ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း အခြင့္ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ" ဟူ၍ ရွင္းလင္းေျပာျပ၏။
ေဆြေတာ္၊ မ်ိဳးေတာ္တို႔က "ယင္းသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤေစတတိုင္း၌ မင္းလုပ္ေတာ္မူပါ" ဟူ၍ ဆိုၾက၏။
ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက "ကြ်ႏ္ုပ္သည္ တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ခံထားရသူ ျဖစ္သည္။ မင္းလုပ္လိုေသာ ဆႏၵမရွိပါ။ အကယ္၍ ဤျပည္၌ မင္းျပဳလွ်င္လည္း သိဝိတိုင္းသားတို႔ လိုလားၾကမည္ မဟုတ္။ သင္တို႔ႏွင့္ စိတ္ဝမ္းကြဲကာ မသင့္မတင့္ ျဖစ္ၾကေပေတာ့မည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တစ္ေယာက္အတြက္ အမ်ားျပည္သူတို႔ကို မထိခိုက္ေစလိုပါ။ ဝကၤပါေတာင္သို႔သာ ကြ်ႏ္ုပ္ သြားပါအံ့" ဟု ဆို၏။
ဤသို႔လွ်င္ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက လက္မခံသျဖင့္ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္တို႔သည္ ေဝႆႏၲရာတို႔ မိသားစုအား အထူးျပဳစုၾကသည္။ ေဝႆႏၲရာတို႔လည္း ထိုဇရပ္၌ပင္ တစ္ညအိပ္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေစာေစာတြင္ ခရီးဆက္ၾကသည္။ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔က ခရီးလမ္းကို ညႊန္ၾကားလိုက္ၾကေလသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ေဝႆႏၲရာ၊ မဒၵီေဒဝီႏွင့္ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္တို႔သည္ ဝကၤပါေတာင္ဝွမ္းသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ သိၾကားမင္းသည္ သာယာေသာ ေနရာတစ္ခု၌ ေက်ာင္းသခၤမ္း ႏွစ္ေဆာင္ကို အသင့္ဖန္ဆင္းေပးထားသည္။ ရေသ့ ပရိကၡရာတို႔ကိုလည္း အသင့္ျပင္ထားသည္။
ေဝႆႏၲရာမင္းသည္ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ရေသ့ရဟန္းျပဳသည္။ မဒၵီေဒဝီလည္း ရေသ့အသြင္ ဝတ္သည္။ သားေတာ္ဇာလီႏွင့္ ကဏွာဇိန္တို႔ကိုလည္း ရေသ့ငယ္ကေလးမ်ားအသြင္ ဝတ္ေပးသည္။ ေက်ာင္းသခၤမ္းတစ္ခုတြင္ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက သီးျခားေနသည္။ အျခားေက်ာင္းသခၤမ္းတြင္ မဒၵီေဒဝီႏွင့္ သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔ ေနသည္။
မဒၵီေဒဝီက ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးအား "အရွင္၊ ေက်ာင္းသခၤမ္း၌သာ သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔ႏွင့္ ေနေတာ္မူပါ။ အကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေန႔စဥ္ သစ္သီးရွာေဖြ၍ လုပ္ေကြ်းျပဳစုပါမည္" ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ေဝႆႏၲရာကလည္း လက္ခံေတာ္မူ၏။
ထိုေန႔မွစ၍ မဒီေဒဝီသည္ ေန႔စဥ္ ေစာေစာထသည္။ ေသာက္ေရ၊ သံုးေရ ခပ္သည္။ မင္းႀကီးအား မ်က္ႏွာသစ္ေရ၊ တံပူတို႔ကို ေပးသည္။ ေက်ာင္းသခၤမ္းကို တံျမက္လွည္းသည္။ ထို႔ေနာက္ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔ကို မင္းႀကီးထံထား၍ ေတာသုိ႔ သစ္သီးရွာ ထြက္ေလသည္။ ညေနခ်မ္းအခါသို႔ ေရာက္ေသာအခါ မဒၵီေဒဝီသည္ သစ္သီးမ်ားကို ယူေဆာင္၍ ျပန္လာသည္။ ရင္ေသြးမ်ားကို ေရခ်ိဳးေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ေက်ာင္းသခၤမ္းတံခါးဝ၌ သစ္သီးတို႔ကို အတူစားၾကသည္။ စား၍ ၿပီးေသာအခါ မဒၵီေဒဝီသည္ ရင္ေသြးမ်ားကို ေခၚကာ မိမိေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ သြားေရာက္ေနထိုင္သည္။
ဤသို႔လွ်င္ သူတို႔သည္ ဝကၤပါေတာင္၌ ေအးၿငိမ္းစြာ ေနလာၾကသည္မွာ ၇-လမွ် ၾကာခဲ့ေလၿပီ။
(ေဝႆႏၲရာဇာတ္ အပိုင္း-၆ ဆက္တင္ပါမည္)
ထိုအခါ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက "ကြ်ႏ္ုပ္ကို တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းမွာ ခမည္းေတာ္၏ သေဘာသက္သက္ မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵအရ ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ ကြ်ႏ္ုပ္ကို တိုင္းျပည္မွ ႏွင္မထုတ္လွ်င္ ခမည္းေတာ္ကိုပင္ မင္းအျဖစ္မွ ဖယ္ရွားၾကပါလိမ့္မည္။ ခမည္းေတာ္သည္ ျပည္သူတို႔၏ အလိုကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ပါ။ ခ်စ္လ်က္ႏွင့္ပင္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ႏွင္ထုတ္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သင္တို႔သြား၍ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေသာ္လည္း အခြင့္ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ" ဟူ၍ ရွင္းလင္းေျပာျပ၏။
ေဆြေတာ္၊ မ်ိဳးေတာ္တို႔က "ယင္းသို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤေစတတိုင္း၌ မင္းလုပ္ေတာ္မူပါ" ဟူ၍ ဆိုၾက၏။
ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက "ကြ်ႏ္ုပ္သည္ တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ခံထားရသူ ျဖစ္သည္။ မင္းလုပ္လိုေသာ ဆႏၵမရွိပါ။ အကယ္၍ ဤျပည္၌ မင္းျပဳလွ်င္လည္း သိဝိတိုင္းသားတို႔ လိုလားၾကမည္ မဟုတ္။ သင္တို႔ႏွင့္ စိတ္ဝမ္းကြဲကာ မသင့္မတင့္ ျဖစ္ၾကေပေတာ့မည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တစ္ေယာက္အတြက္ အမ်ားျပည္သူတို႔ကို မထိခိုက္ေစလိုပါ။ ဝကၤပါေတာင္သို႔သာ ကြ်ႏ္ုပ္ သြားပါအံ့" ဟု ဆို၏။
ဤသို႔လွ်င္ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက လက္မခံသျဖင့္ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္တို႔သည္ ေဝႆႏၲရာတို႔ မိသားစုအား အထူးျပဳစုၾကသည္။ ေဝႆႏၲရာတို႔လည္း ထိုဇရပ္၌ပင္ တစ္ညအိပ္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေစာေစာတြင္ ခရီးဆက္ၾကသည္။ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႔က ခရီးလမ္းကို ညႊန္ၾကားလိုက္ၾကေလသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ေဝႆႏၲရာ၊ မဒၵီေဒဝီႏွင့္ သားေတာ္၊ သမီးေတာ္တို႔သည္ ဝကၤပါေတာင္ဝွမ္းသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ သိၾကားမင္းသည္ သာယာေသာ ေနရာတစ္ခု၌ ေက်ာင္းသခၤမ္း ႏွစ္ေဆာင္ကို အသင့္ဖန္ဆင္းေပးထားသည္။ ရေသ့ ပရိကၡရာတို႔ကိုလည္း အသင့္ျပင္ထားသည္။
ေဝႆႏၲရာမင္းသည္ ေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ရေသ့ရဟန္းျပဳသည္။ မဒၵီေဒဝီလည္း ရေသ့အသြင္ ဝတ္သည္။ သားေတာ္ဇာလီႏွင့္ ကဏွာဇိန္တို႔ကိုလည္း ရေသ့ငယ္ကေလးမ်ားအသြင္ ဝတ္ေပးသည္။ ေက်ာင္းသခၤမ္းတစ္ခုတြင္ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးက သီးျခားေနသည္။ အျခားေက်ာင္းသခၤမ္းတြင္ မဒၵီေဒဝီႏွင့္ သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔ ေနသည္။
မဒၵီေဒဝီက ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးအား "အရွင္၊ ေက်ာင္းသခၤမ္း၌သာ သားေတာ္သမီးေတာ္တို႔ႏွင့္ ေနေတာ္မူပါ။ အကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေန႔စဥ္ သစ္သီးရွာေဖြ၍ လုပ္ေကြ်းျပဳစုပါမည္" ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ေဝႆႏၲရာကလည္း လက္ခံေတာ္မူ၏။
ထိုေန႔မွစ၍ မဒီေဒဝီသည္ ေန႔စဥ္ ေစာေစာထသည္။ ေသာက္ေရ၊ သံုးေရ ခပ္သည္။ မင္းႀကီးအား မ်က္ႏွာသစ္ေရ၊ တံပူတို႔ကို ေပးသည္။ ေက်ာင္းသခၤမ္းကို တံျမက္လွည္းသည္။ ထို႔ေနာက္ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔ကို မင္းႀကီးထံထား၍ ေတာသုိ႔ သစ္သီးရွာ ထြက္ေလသည္။ ညေနခ်မ္းအခါသို႔ ေရာက္ေသာအခါ မဒၵီေဒဝီသည္ သစ္သီးမ်ားကို ယူေဆာင္၍ ျပန္လာသည္။ ရင္ေသြးမ်ားကို ေရခ်ိဳးေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ေက်ာင္းသခၤမ္းတံခါးဝ၌ သစ္သီးတို႔ကို အတူစားၾကသည္။ စား၍ ၿပီးေသာအခါ မဒၵီေဒဝီသည္ ရင္ေသြးမ်ားကို ေခၚကာ မိမိေက်ာင္းသခၤမ္းသို႔ သြားေရာက္ေနထိုင္သည္။
ဤသို႔လွ်င္ သူတို႔သည္ ဝကၤပါေတာင္၌ ေအးၿငိမ္းစြာ ေနလာၾကသည္မွာ ၇-လမွ် ၾကာခဲ့ေလၿပီ။
(ေဝႆႏၲရာဇာတ္ အပိုင္း-၆ ဆက္တင္ပါမည္)
No comments:
Post a Comment