၀ါဆိုသကၤန္းေပးလွဴဒါန္း ပီတိရင္မွာလႊမ္း

 

ဤလျမတ္၀ါဆိုအခ်ိန္ကာလတြင္ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားအတြက္ ၀ါဆိုသကၤန္းကို

ဆပ္ကပ္လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္းသည္ ..........

မိမိတို႔၏ ၾကီးမားလွေသာ ပါရမီအဟုန္တို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ဤ၀ါဆိုသကၤန္း (ေခၚ) မိုးေရခံသကၤန္းကို

စတင္လွဴဒါန္းခြင့္ရေအာင္ ေလွ်ာက္ ထားပန္ၾကားေပးခဲ့ေသာ ပုဗၹာရံုေက်ာင္းအမၾကီး ၀္ိသာခါ၏

ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ထိုေက်ာင္းအမသည္ ဤ၀ါဆိုသကၤန္းကို လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္းသည္

လွဴဒါန္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းအမဟူေသာ အရိွန္အ၀ါေၾကာင္းလည္းေကာင္း၊ ၀ါဆိုသကၤန္း(ေခၚ)

မိုေရခံသကၤန္းကို လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္းမဟုတ္ပါ။ကမာၻတစ္သိန္းကာလတိုင္ေအာင္ ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးခဲ့ေသာ

ပါရမီေတာ္အဟုန္တို႔ေၾကာင့္ ၀ါဆိုသကၤန္းဆပ္ကပ္လွဴဒါန္းခြင့္ကို ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ထို႔အတူ မိမိတို႔သည္ လည္း

၀ါဆိုသကၤန္းကို ဆပ္ကပ္ခြင့္ရေအာင္ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ဆံုေအာင္ပါရမီမ်ားကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့ရျပီး ျဖစ္ပါသည္။

လွဴဒါန္းႏိုင္ေသာ ေငြေၾကးဥစၥာပိုင္ဆိုင္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊

သူတစ္ပါး၏တိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊အေၾကာင္းတိုက္ ဆိုင္၍ လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊

မည္သို႔ပင္ ၀ါဆိုသကၤန္းကို လွဴဒါန္းခြင့္ရေစကာမူ မိမိတို႔၏ ဘ၀အဆက္ဆက္မွ သူေတာ္ေကာင္းဓါတ္ခံ ပါရမီတို႔၏

လံႈေဆာ္မႈေၾကာင့္ လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၀မ္းသာပီတိျဖစ္နိုင္ပါသည္။

သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္တို႔ေရသန္႔စင္ရာတြင္ သကၤန္းမလံုေလာက္မႈကို ၾကားသိရေသာ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမသည္

၀ါဆိုသကၤန္း(ေခၚ) မိုးေရခံသကၤန္းကို ကပ္လွဴပူေဇာ္ခြင့္ရေအာင္ ဘုရားရွင္အဆက္ဆက္တြင္ ကမာၻတစ္သိန္းတိုင္

ေအာင္ ပါရမီအရိွန္သည္ ျပည့္ေလျပီ။ဆရာၾကီး ဦးေရႊေအာင္ေရးသားေသာ ဓမၼပဒတြင္ ဆရာၾကီးက ဤသို႔ေရးထား

သည္။

"ယခုေတာ့ အခ်ိန္သည္ ေစ့ေရာက္ေလျပီ။ ပြင့္ခ်ိန္တန္ေသာအခါပြင့္၍ သီးခ်ိန္တန္မွ သီးၾကသည္မွာလည္း ဓမၼတာ

ျဖစ္၏။အမွန္အားျဖင့္ ေလာကတြင္ ၾကံဳၾကိဳက္ျခင္းဟူ၍ မရွိ။အေၾကာင္းတရားတို႔၏ ျပည့္စံုျခင္းသာ ရိွ၏။အေၾကာင္း

တရားတို႔၏ ျပည့္စံုျခင္းကို အျပည့္အစံုမခြဲျခားနိုင္ေသာအခါ ၾကံဳၾကိဳက္ျခင္းဟူ၍ ဆိုၾက၏။၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီး

သည္ကမာၻတစ္သိန္းအထက္က ပဒုမုတၱရ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္၌ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာ မိမိ၏ေကာင္းမႈမ်ိဳးေစ့သည္ ယခု

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ထက္ေတာ္၌ အသီးသီးေပျပီ။မ်ိဳးေစ့ကို စိုက္ပိ်ဳးျခင္းနွင့္ မိ်ဳးေစ့မွ အသီးသီးျခင္းတို႔ကား

နွစ္ေပါင္းကမာၻတစ္သိန္းၾကာ၏။မိ်ဳးေစ့၏ ဓမၼတာပင္ျဖစ္၏။မ်ိဳးေစ့၏ အသီးအေနျဖင့္ ၀ိသာခါသည္ဆုရွစ္ပါးကိုလည္း

ေကာင္း၊ ဧတဂဒ္ကို လည္းေကာင္းရမည္ျဖစ္၏။

ဆုရွစ္ပါးဟူသည္မွာ-

၁။သံဃာအား အသက္ထက္ဆံုး မိုးေရခံသကၤန္း(၀ါဆိုသကၤန္း) ကိုလွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း

၂။အာဂႏၱဳက ဧည့္သည္ရဟန္းတို႔အား ဆြမ္းလွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း

၃။ဂိလာန ရဟန္းတို႔အား ဆြမ္းလွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း

၄။သူနာျပဳရဟန္းတို႔အား ေဆး၀ါးလွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း

၅။ခရီးသြား ရဟန္းတို႔အား ဆြမ္းလွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း

၆။အျမဲတမ္း ယာဂု လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း

၇။ဘိကၡဴနီသံဃာအား ေရသႏုပ္သကၤန္းကို လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း

တုိ႔ျဖစ္ၾက၏။"

သာသနာေတာ္၌ အရွင္ေကာင္းတုိ႔အား လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္းသည္ နွယ္ႏွယ္ရရ ဘုန္းကံမဟုတ္။ ယင္းသို႔လွဴဒါန္းခြင့္ရ

ျခင္းကို က်မ္းဂန္မ်ား၌ သာသနာျပဳခြင္းရျခင္းဟူ၍ ဆိုပါ၏။အမွန္အားျဖင့္ ဘုန္းကံႏွင့္ ျပည့္စံုသူမ်ားသာ သာသနာျပဳ

ခြင့္ရၾက၏။သာသနာျပဳျခင္းႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ရတနာသံုးပါးအား ပစၥည္းေလးပါးလွဴဒါန္းျခင္းကို အျပင္ပံုသ႑ာန္အေန

ျဖင့္ေတြ႔ရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အတြင္းသရုပ္အေနျဖင့္မူ တဏွာေလာဘသတ္ျခင္းကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။

အမွန္အားျဖင့္ ေလာက၌တကယ္ခ်မ္းသာေအာင္ အားထုတ္ျခင္းဟူသည္မွာ မိမိတို႔၏ သႏၱာန္၌ ကိန္းေနေသာ တ

ဏွာေလာဘကို ေသေအာင္သတ္ျခင္းသာျဖစ္၏။ပစၥည္းေလးပါး လွဴဒါန္း၍ လူစည္းစိမ္၊နတ္စည္းစိမ္၊ျဗဟၼာစည္းစိမ္

ကိုရည္ေမွ်ာ္ျခင္းသည္ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ သာသနာျပဳျခင္းမဟုတ္။ကုန္သြယ္ျခင္းသာျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ အလွဴဒါန

ျပဴၾကရာ၌ ကုန္သြယ္ျခင္း သေဘာ မသက္ေရာက္ရေလေအာင္ အလွဴဒါန၏ အတြင္းသရုပ္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ရ၏။

ထို႔ေၾကာင္း မိမိတို႔သည္ ထူးကဲေသာ ပါရမီအဟုန္တို႔ေၾကာင့္ လွဴဒါန္းခြင့္ရေသာ ၀ါဆိုသကၤန္းကို ကုန္သြယ္ျခင္းသ

ေဘာမျဖစ္ေစဘဲ ဘ၀အဆက္ဆက္မွ သူေတာ္ေကာင္းဓါတ္ခံ ပါရမီအဟုန္ေၾကာင့္ လွူဴဒါန္းခြင့္ရသည္ဟု ၀မ္းသာ

ပီတိျဖစ္သင့္ပါသည္။ သာသနာေတာ္ နွင့္ၾကံဳခြင့္ရကာသံဃာေတာ္တို႔အား ၀ါဆိုသကၤန္း ဆပ္ကပ္ခြင့္ရျခင္းကို မိမိတို႔

သည္ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမသို႔ႏွယ္ ပါရမီမ်ိဳးေစ့မွ အပင္ေပါက္ကာ သာသနာႏွင့္ေတြ႔ၾကံဳေအာင္ မည္မွ်ျဖည့္ဆည္းခဲ့

ရမည္ဟု ေတြးဆကာ ၀မ္းသာေစလိုေသာ ေစတနာျဖင့္ ဤစာစုကို မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။