ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ရျခင္း

အႏွစ္တစ္ရာတုိင္ေအာင္ေရာက္သည့္ကာလ ေ၀သာလီျပည္ ကာလာေသာကမင္းကုိ အမွီျပဳ၍ ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ေတာ္မူေလသည္။ အေၾကာင္းထူးကား -  ပထမသဂၤါယနာတင္ျပီးေနာက္ ပရိနိဗၺာန္လားေတာ္မူသည္က ႏွစ္တစ္ရာတုိင္ေရာက္ေအာင္ ပထမသဂၤါယနာတင္တုိင္ျငိမ္၀ပ္စြာ ဆရာစဥ္ဆက္ မပ်က္မစီး က်င့္ေဆာင္ေတာ္မူကုန္သည္။ထုိမွေနာက္ ေ၀သာလီျပည္ ၀ဇၨီတုိင္းသားရဟန္းတုိ႔သည္၀ိနည္းတရားႏွင့္ မညီေသာ အဓမၼ၀တၳဳ ဆယ္ပါးကုိ ျပသ က်င့္ေဆာင္ကုန္၍ သာသနာ၌ ေဘးရန္ၾကီးစြာျဖစ္ရေလ၏။ အဓမၼ၀တၳဳ ဆယ္ပါးဟုသည္ကား - ၁။ သားခ်ဳိျဖင့္ ဆားကုိေဆာင္၍ ဆားမရွိေသာ ဆြမ္းႏွင့္စားလွ်င္ သႏၷိဓိ မျဖစ္ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး ၊ ၂။ မြန္းလြဲ၍ အရိပ္လက္ ၂ သစ္ ထြက္ေအာင္ ပင္စားေသာလည္း ၀ိကာလေဘာဇနာ မျဖစ္ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး၊ ၃။ တစ္ရပ္တစ္ရြာသုိ႕ သြားလုိ၍ ပ၀ါရိတ္သင့္လ်က္ အတိရိတ္ မျပဳပဲ စားေကာင္းသည္လည္းတစ္ပါး၊၄။ တစ္သိမ္တည္းတြင္ တစ္ေက်ာင္းတျခားစီ သံဃာကံေဆာင္ေသာ္ ၀ဂ္မျဖစ္ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး၊ ၅။ ဆရာ ဥပဇၥ်ာယ္ ကုိအေလ့အက်င့္ျဖစ္က အပ္ေတာ့သည္သာ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး။ ၆။ မလာေသးပဲ လာမွ ဆႏၵယူအံ့ ဟုေရွးဦးက သံဃာကံေဆာင္ေသာ္ ၀ဂ္မျဖစ္ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး၊ ၇။ ႏုိ႔မျဖစ္ကုိလည္း မစြန္႔ေသး၊ ႏုိ႕ဓမ္း အျဖစ္သုိ႕လည္းမေရာက္ေသးေသာ ႏို႕ရည္ကုိ ပ၀ါရိတ္သင့္လ်က္ အတိရိတ္ မျပဳပဲ စားေကာင္း၏ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး၊၈။ ေသရည္အျဖစ္သို႔ စဥ္စစ္မေရာက္ေသးေသာ ေသႏုကုိ ေသာက္အပ္၏ ဟု  ယူသည္လည္းတစ္ပါး၊ ၉။ အစာမရွိေသာ နိသီဒုိင္ကုိ သုံေဆာင္ေကာင္း၏ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး၊ ၁၀။ ေရႊ ၊ ေငြ ကုိခံေကာင္း၏ ဟု ယူသည္လည္းတစ္ပါး ။ ထုိအေၾကာင္းကုိ  အရွင္မဟာယသေထရ္ ၾကားသိ၍ အရွင္ေရ၀တ၊ အရွင္သဗၺကာမီ အစရွိေသာ ရဟႏၲာၾကီး ခုႏွစ္ရာတုိ႕ကုိ ေဆာ္ႏိႈးစည္းေ၀းျပီးလွ်င္ သဂၤါယနာတင္အံ့ဟု ေ၀သာလီျပည္ ၀ါလိကာရုံေက်ာင္းသုိ႕ၾကြေတာ္မူေလသည္။ထုိေက်ာင္း၌ပင္ အရွင္မဟာသယ စေသာရဟႏၲာၾကီးခုႏွစ္ရာတုိ႔လည္း ကာလာေသာကမင္းကုိ အမွီျပဳ၍  ၀ဇၨီတုိင္းသား ရဟန္းမ်ားတုိ႔ျပေဆာင္ေသာ အဓမၼ၀တၳဳဆယ္ပါးကုိ ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ရွစ္လပတ္လုံး ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ေတာ္မူေလသည္။  ဤေနရာ၌ အထူးသတိျပဳသင့္သည္မွာ အရွင္မဟာယသ သည္ အရွင္အာနႏၵာႏွင့္  အတူေနတပည့္ရင္းေပတည္း။