ကကုသန္ဘုရား

  ကကုသန္ဘုရား သည္ ကမၼကိေလသတရား၊ ဒီပကၤရာဘုရား၊ ေဂါတမဘုရား၊ ကႆပဘုရား စသည့္ ဘုရားႀကီး ငါးဆူမွ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးေသာ ဘုရား ျဖစ္သည္။ ဘုရားငါးဆူပြင့္ရာ ဤ ဘဒၵကမၻာအတြင္း ပြင့္ေတာ္မူခဲ့ၿပီးေသာ ဘုရားေလးဆူအနက္ ပထမဦးဆုံး ပြင့္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္ျဖစ္သည္။

ေခမံျပည္မွ အဂၢိဒတၳပုဏၰားႏွင့္ ဝိသာခါပု​​​ေဏၰးမတို႔၏သားျဖစ္။ အရြယ္ေရာက္ေသာ္ သင့္ျမတ္ေသာ သတို႔သမီးႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမား၏၊ သားေတာ္ဥတၱရကို ဖြားျမင္ၿပီးေနာက္ ေလာကီ စည္းစိမ္ကို စြန႔္ပယ္ကာ ေတာထြက္ေတာ္မူသည္။ ရွစ္လ-ကာမ~ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ကိုကၠိဳ႕ေဗာဓိပင္ရင္းဝယ္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို ရရွိ၍ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူသည္။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ အဂၢသာဝက တပည့္ႏွစ္ပါးကား ရွင္ဝိဓူရႏွင့္ ရွင္သိဥၥီဝတို႔ျဖစ္သည္။ အလုပ္ အေႂကြး (တပည့္)ကား ရွင္ဗဒၶိေဇာ ျဖစ္သည္။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ဉာဏ္ေတာ္အျမင့္သည္ အေတာင္ ေလးဆယ္ ျဖစ္၏၊ သက္ေတာ္ အႏွစ္သုံးေသာင္း ႏွစ္ေထာင္တြင္ ေခမာ႐ုံတြင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူရာ ႂကြင္းေသာဓာတ္ေတာ္အစုကို ဌာပနာ၍ တစ္ဂါဝုတ္ျမင့္ေသာ ေစတီေတာ္ကို တည္ထားကိုးကြယ္ၾကသည္။ ထိုေခတ္ထိုအခါက လူတို႔၏သက္တမ္းမွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄ ေသာင္းျဖစ္သည္။

 

                                                            ဗုဒၶ၀င္

၁။ ေ၀ႆဘူျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသူ လူနတ္တို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ မႏႈိင္းယွဥ္ႏိုင္ေသာ ဂုဏ္ရွိေတာ္မူေသာ (ထိပါးရန္) ခ်ဥ္းကပ္၀ံ့ ေသာသူ ရွိေတာ္မမူေသာ အမည္အားျဖင့္ ကကုသႏၶမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ပြင့္ေတာ္မူေလ၏။

၂။ ေႏွာင္အိမ္ကို ဖ်က္ဆီး၍ သြားေသာ ျခေသၤ့ကဲ့သို႔ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္း အလံုးစံုေသာဘ၀ကို ခြါဖ်က္၍ ပါရမီအက်င့္၌ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ လ်က္ ျမတ္ေသာ ေဗာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေလ၏။

၃။ ေလာက၏ ေရွ႕သြားျဖစ္ေသာ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ကုေဋေလးေသာင္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာ ေလးပါး) တရားကို သိျခင္းသည္ (ေရွးဦးစြာသိျခင္း) ျဖစ္၏။

၄။ ေရးျခစ္မထင္ ေကာင္းကင္၌ (ေရမီး) အစံုအစံုဟူေသာ တန္ခိုးအမ်ဳိးမ်ဳိး ဖန္ဆင္းျခင္းကို ျပဳ၍ ကုေဋသံုးေသာင္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔အား (သစၥာ ေလးပါးကို ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္) သိေစေတာ္မူ၏။

၅။ နရေဒ၀ဘီလူးအား ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ သစၥာေလးပါးကို ျပရာအခါ၌ (နတ္လူ တို႔၏ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ သစၥာေလးပါး) တရားကို သိျခင္းသည္ ဂဏန္းသခ်ၤာ အားျဖင့္ မေရတြက္ ႏိုင္ေခ်။

၆။ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား၏ (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာစိတ္ ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ တစ္ႀကိမ္သာရွိေလ၏။

၇။ ထုိအခါ ထုိအစည္းအေ၀းသည္ အာသေ၀ါတည္းဟူေသာ ရန္အေပါင္း ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းေသာ (အရိယာ) ဘံုသို႔ အစဥ္ေရာက္ကုန္ေသာ ရဟႏၲာ ေလးေသာင္းတို႔၏ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေလ၏။

၈။ ထုိအခါ ငါသည္ ေခမ မည္ေသာ မင္းျဖစ္ခဲ့၏။ ငါသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ သားေတာ္အား လည္းေကာင္း မ်ားစြာေသာ အလွဴကို လွဴၿပီးလွ်င္-

၉။ သပိတ္ သကၤန္း မ်က္စဥ္း ပ်ားမုန္႔ဆုပ္တို႔ကိုလည္း လွဴ၍ ေတာင့္တအပ္ရာ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဤလွဴဖြယ္ ၀တၳဳအားလံုးကို စီရင္လွဴဒါန္းခဲ့၏။

၁၀။ သတၱ၀ါတို႔ကို ဆံုးမေတာ္မူတတ္ေသာ ထုိ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္း ငါ့ကို ဤမင္းသည္ ဤဘဒၵကမၻာ၌ပင္ ဘုရားျဖစ္လတၱံ႔ဟု ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

၁၁။ ထုိအခါ ဤမင္းသည္ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ကပိလၿမဳိ႕မွ ထြက္၍။ပ။ ဤ(ေဂါတမ) ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ (ဟု ဆုေတာင္း ကုန္၏)။

၁၂။ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ၾကားနာရ၍ စိတ္ကို အလြန္ၾကည္ၫိုေစခဲ့၏၊ ပါရမီ ဆယ္ပါးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျခင္းငွာ လြန္ကဲေသာ အက်င့္ကို ေဆာက္တည္ခဲ့၏။

၁၃။ (ထုိျမတ္စြာဘုရား၏) ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ ေခမာ၀တီ မည္၏၊ ထုိအခါ ငါသည္ ေခမအမည္ ရွိသူျဖစ္၏၊ ငါသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ရွာမွီးစဥ္ ထုိျမတ္စြာဘုရား အထံ၌ ရဟန္း ျပဳခဲ့၏။

၁၄။ နတ္ လူတို႔၏ ဆရာျဖစ္ေသာ ကကုသန္ျမတ္စြာဘုရား၏ ခမည္းေတာ္သည္ အဂၢိဒတၱပုဏၰား ျဖစ္၏၊ မယ္ေတာ္သည္ ၀ိသာခါ မည္၏။

၁၅။ ထုိေခမၿမိဳ႕၌ လူတို႔တြင္ ျမတ္သည္ ျဖစ္၍ ခ်ီးမြမ္းအပ္ေသာ ျမတ္ေသာ ဇာတ္ရွိေသာ မ်ားေသာ အျခံအရံရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ အေပါင္းသည္ ေနေလ၏။

၁၆။ ထုိဘုရားေလာင္းသည္ အႏွစ္ေလးေထာင္တို႔ပတ္လံုး နန္းေတာ္ကို အုပ္စိုး၍ ေန၏၊ (ထုိဘုရားေလာင္းအား) ကာမ ကာမ၀ဏၰ ကာမသုဒၶိမည္ေသာ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္သံုးေဆာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။

၁၇။ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမတို႔သည္ သံုးေသာင္းတိတိ ရွိကုန္ ၏၊ (ဘုရားေလာင္း၏) မိဖုရားသည္ ေရာစိနီ မည္၏၊ သားေတာ္သည္ ဥတၱရ မည္၏။

၁၈။ ဘုရားေလာင္းသည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ရထားယာဥ္ျဖင့္ ေတာထြက္ေတာ္မူ၏။ မယုတ္မေလ်ာ့ ရွစ္လတို႔ပတ္လံုး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လကို အားထုတ္ေတာ္ မူ၏။

၁၉။ ႀကီးျမတ္ေသာ လုံ႔လရွိေသာ လူတို႔ထက္ျမတ္၍ ေရွ႕သြားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ ေတာ္မူ ေသာကကုသန္ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာမင္း ေတာင္းပန္အပ္သည္ျဖစ္၍ မိဂဒါ၀ုန္ (သမင္ေတာ)၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။

၂၀။ ၀ိဓုရသည္ လည္းေကာင္း၊ သဥၨီ၀သည္ လည္းေကာင္း ကကုသန္ျမတ္စြာ ဘုရား၏ ျမတ္ေသာ တပည့္ အဂၢသာ၀က တို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ အလုပ္အေကြၽးသည္ ဗုဒၶိဇ မည္၏။

၂၁။ သာမာသည္ လည္းေကာင္း၊ စမၸာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ တပည့္မ အဂၢသာ၀ိကာ တို႔ ျဖစ္ကုန္၏၊ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ ေဗာဓိပင္ကို ကုကၠိဳပင္ဟူ၍ ေခၚဆိုအပ္၏။

၂၂။ အစၥဳတသည္ လည္းေကာင္း၊ သုမနသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာအဂၢဥပ႒က တို႔ျဖစ္ကုန္၏။ နႏၵာသည္ လည္းေကာင္း၊ သုနႏၵာ သည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ အဂၢဥပ႒ိကာ တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။

၂၃။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေတာင္ ေလးဆယ္တုိင္ေအာင္ ျမင့္ေတာ္မူ၏၊ ေရႊ အဆင္း ရွိေသာ ကိုယ္ေတာ္ေရာင္သည္ ထက္၀န္းက်င္ ဆယ္ယူဇနာတုိင္ ေအာင္ ေျပးသြား (ကြန္႔ျမဴး) လ်က္ရွိ၏။

၂၄။ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္ေလးေသာင္း ရွိ၏၊ ထုိျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ထုိမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္း ကို ကယ္တင္ေတာ္မူ၏။

၂၅။ ထုိျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာက၌ ေယာက်္ားç မိန္းမတို႔၏ အက်ဳိးငွါ တရားတည္းဟူေသာ ေစ်းကို ျဖန္႔ခင္း၍ ျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႔ စကားေတာ္ ကို မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ တပည့္သာ၀ကႏွင့္တကြ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူေလ၏။

၂၆။ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ စကားသံႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ အျမဲမက်ဳိးမေပါက္ေသာ သီလရွိေသာ သာ၀ကအစံုတို႔သည္ လည္းေကာင္း ထုိအားလံုးသည္ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အလံုးစံုေသာ သခၤါရ တို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။

၂၇။ ကကုသန္ဘုရားျမတ္သည္ ေခမာရာမေက်ာင္းတုိက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူ၏၊ ထုိေက်ာင္းတုိက္၌ပင္ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ ေစတီ(ပုထုိး)ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ သို႔ တစ္ဂါ၀ုတ္ တုိင္ေအာင္ျမင့္လ်က္ တည္ရွိေလသတည္း။ ။ ကကုသႏၶဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။

က်မ္းကိုး
   1. ↑ ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္