ၿပိတၱာ

"ၿပိတၱာ" ဟူေသာစကားရပ္သည္ "ေပတၱိ" ဟူေသာ ပါဠိမွဆင္းသက္၍ ၿပိတၱာဟု
ျမန္မာေ၀ါဟာရအားျဖင့္ ေခၚစမွတ္ျပဳၾကသည္။
   *သုခေတာ ပကေ႒နဣတာ ဂတာတိေပတာ* ခ်မ္းသာသုခအေပါင္းမွ ေ၀းကြာေသာသတၱ၀ါမ်ားကို
"ၿပိတၱာ" ဟုေခၚသည္။

၎တို႔အတြက္ သီးျခားဘံု မရွိေခ်။ ၿပိတၱာမ်ားသည္ လူ႔ျပည္ေလာကအတြင္းမွာပင္
ေတာေတာင္၊ ျမစ္ေခ်ာင္း၊ ေတာင္ေစာင္း၊ လႈိဏ္ဂူ၊ သုႆန္ စေသာအရပ္မ်ားကို မွီခို၍
ဆင္းရဲစြာ ခံစားေနရေလသည့္ သတၱ၀ါတစ္မ်ဳိးျဖစ္ေလသည္။ ဤ"ၿပိတၱာ"မ်ားတြင္ တေစၦ ၊
သရဲ၊ မွင္စာ၊ သဘက္၊ ဘီလူးစသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးေပါင္းမ်ားစြာရွိသည္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မစားရ မေသာက္ရေခ်။ အခ်ဳိ႕မွာ လူတို႔၏ ထမင္းလံုး၊ ဟင္းသိုး၊
သလိပ္၊ ခၽြဲ၊ တံေတြး၊ မစင္၊ အရိအရြဲ စသည္တို႔ကိုသာ စားေသာက္ၾကရသည္။ အခ်ဳိ႕မွာ
ငရဲသားမ်ား ကဲ့သို႔ပင္ လြန္စြာဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ၾကသည္။ မိမိျပဳခဲ့ေသာ
မေကာင္းမႈျဖင့္ တမင္းငတ္ျခင္း၊ ေရမြတ္သိပ္ျခင္း စေသာ ဆင္းရဲကို ခံစားလွ်က္
ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္ သိန္းသန္းမက ဘုရားတစ္ဆူႏွင့္ တစ္ဆူအၾကားေသာ္လည္း
မကၽြတ္မလြတ္ႏိုင္ဘဲေနၾကရသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ေသာ ကာလပတ္လံုး ထမင္းတစ္လံုး
ေရတစ္ေပါက္မွ် မစားမေသာက္ရဘဲ မိမိျပဳခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ ကံ မကုန္ေသး ေသာေၾကာင့္
ေသဆံုးျခင္းမရွိဘဲ အသားအေသြးမရွိ အေရ အေၾကာ အ႐ိုးမ်ားသာရွိၿပီးလွ်င္
အလြန္ဆိုးရြားေသာ အဆင္းျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ႐ုပ္အဆင္းျဖင့္
တည္ရွိေလသည္။ ၿပိတၱာမ်ဳိးမ်ားစြာထဲမွ ၿပိတၱာေလးမ်ဳိးကို ေဖၚျပလိုသည္။

   1. ပရဒတၱဴပဇိ၀ိက ၿပိတၱာ
   2. ခုပၸိပါသိက ၿပိတၱာ
   3. နိဇၥ်မတဏွိက ၿပိတၱာ
   4. ကာလကဥၥိက ၿပိတၱာ

   (၁) သူတစ္ပါးတို႔ ေပးအပ္ေသာ အ၀တ္အစားစသည္ကို မွီ၍ အသက္ရွင္တတ္ေသာ
ၿပိတၱာမ်ဳိးသည္ ပရဒတၱဴပဇိ၀ိက ၿပိတၱာမ်ဳိး

ျဖစ္သည္။
   (၂) ထမင္းငတ္ျခင္း၊ ေရမြတ္သိပ္ျခင္း စသည္ျဖင့္ အျမဲအႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ
ၿပိတၱာမ်ဳိးသည္ ခုပၸိပါသိက ၿပိတၱာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ (၃) ခံတြင္းမွ အျမဲမျပတ္
မီးတဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္မႈဒုကၡျဖင့္ ပူပန္ျခင္းျပင္းစြာ ခံစားေနရေသာအခါ၀ယ္
ေရငတ္မြတ္ျခင္း

ျဖစ္၍ စားေသာက္လိုေသာ အာသာတဏွာရွိေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိးသည္ နိဇၥ်မတဏွိက
ၿပိတၱာမ်ဳိးျဖစ္သည္။
   (၄) သံုးဂါ၀ုတ္မွ်ေလာက္ေသာ ခႏၶာကိုယ္အတၱေဘာႀကီးရွိလ်က္ အားနည္းေသာ
အသားအေသြးရွိသျဖင့္ သစ္ရြက္ေျခာက္ကဲ့သို႔

အ႐ိုးက်ဲက်ဲရွိလ်က္ ပုဇြန္မ်က္စိကဲ့သို႔ ထြက္ေသာမ်က္စိရွိေသာ ၿပိတၱာမ်ဳိးသည္
ကာလကဥၥိက ၿပိတၱာမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ထိုၿပိတၱာမ်ဳိးသည္ ဦးေခါင္းထိပ္အလယ္၌
အပ္နဖားေပါက္ေလာက္မွ်ေသာ ပါးစပ္ေပါက္ငယ္ရွိသည္။ ထိုပါးစပ္ေပါက္ျဖင့္
သံုးဂါ၀ုတ္ရွိေသာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ၀လင္ေအာင္ မစားႏိုင္ပါေပ။
လူ႔ျပည္ေလာကတြင္ျဖစ္ရစဥ္ ျငဴစူ၀န္တိုျခင္းမ်ား၍ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း
လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္းမရွိ၊ သူတပါး ေပးကမ္း လွဴဒါန္းသည္ကိုလည္း တားျမစ္၍
အႏၱရာယ္ျပဳတတ္သူမ်ားသည္ ၿပိတၱာဘ၀သို႔ ေရာက္တတ္ၾကေပသည္။